سید گینس، رئیس آکادمی اسکار و همراهش، آنت بنینگ 10روز پس از بازگشت به وطن، با نشریه سینمایی «هالیوود ریپورتر» که بسیار پرتیراژ و مشهور است، درباره این سفر گفت‌وگو کرده‌اند و به‌گونه جالبی از ساده‌ترین مسائل موجود در کشور، با شگفتی سخن گفته‌اند.
در این گفت‌وگو، آن طور که ایسنا گزارش کرده است، رئیس آکادمی اسکار درباره «خانه سینمای ایران» می‌گوید: «خانه سینما مانند آکادمی اسکار است و عملکردی مشابه ما دارد. خانه سینما مانند آکادمی اسکار، از هنرمندانی با دیسیپلین‌های گوناگون تشکیل شده است. آنها نمایندگان انجمن‌های مختلف هستند، انجمن نویسندگان، انجمن کارگردانان، انجمن بازیگران. خانه سینما در ایران محلی برای گرد هم آمدن این انجمن‌هاست تا درباره مشکلات فیلمسازی گفت‌وگو کنند.»
سید گینس وجود هر جریان سیاسی را در این سفر تکذیب می‌کند: و درباره نقش وزارت خارجه آمریکا می‌گوید: «وزارت خارجه آمریکا هیچ دخالتی نداشت. ما آنها را در جریان قرار دادیم و آنها از برنامه سفر ما استقبال کردند. کل ماجرا همین بود و هیچ مداخله سیاسی انجام نگرفت.»
به گفته گینس، علت اصلی سفر، علاقه اعضای اسکار به آشنایی با سینمای آسیا بوده است و چندین بار برای انجام آن تلاش شده است. گینس می‌گوید: «ما چندین‌بار قصد سفر به ایران را داشتیم، اما این اتفاق نیفتاد. حدود 5 سال قبل فرانک پیرسون و فیل رابینسون پیشنهاد دادند تا یک برنامه بین‌المللی با دیگر جوامع سینمایی در جهان راه‌اندازی شود. ما یک سازمان بین‌المللی هستیم، نه یک نهاد آمریکایی. ما یک سازمان هالیوودی محسوب نمی‌شویم.»
رئیس اسکار ادامه می‌دهد: «یکی از همین کشورها که قصد سفر به آنجا را داشتیم، ایران بود و چندین‌بار سعی کردیم که این سفر انجام شود، اما اتفاق نیفتاد. بنابراین از این سفر صرف‌نظر کردیم و اعضای آکادمی اسکار به ویتنام سفر کردند. البته در همان زمان آکادمی اسکار مشغول بررسی و تلاش برای جزئیات سفر به ایران بود.»
به‌جز اینها، گینس اوضاع سینمای ایران را نیز بسیار خوب توصیف کرده است. او درباره آشنایی ایرانی‌ها با سینمای جهان و آمریکا می‌گوید: «آنها به‌طرز شگفت‌انگیزی با فیلم‌های ما آشنا بودند و تمایل داشتند تا فیلم‌های آمریکایی را به هر طریق ممکن تماشا کنند. آنها همه اعضای آکادمی اسکار را که به تهران رفته بودند می‌شناختند و با همه کارهای آنت بنینگ و آلفرد وودارد که همراه ما بودند، آشنایی داشتند.»
ظاهرا رئیس آکادمی اسکار تصور می‌کرد حتی اعضای خانه سینمای ایران که همگی از سینماگران حرفه‌ای کشور محسوب می‌شوند، او یا بازیگری چون بنینگ را که 3 بار نامزد جایزه اسکار شده است، نشناسند.
بد نبود در برنامه سفر این گروه، دیدار و گفت‌وگویی نیز با گروهی از دانشجویان یا حتی مردم عادی فیلم‌دوست می‌گذاشتند تا دریابند که در ایران، از این حتی‌ها بسیار فراوان‌تر است: «در ایران حتی مراسم اخیر اعطای جوایز اسکار را تماشا کرده بودند و به‌نظرم از انتخاب میلیونر زاغه‌نشین خوشحال بودند. در ایران دسترسی به نسخه‌های دی وی دی فیلم‌ها بسیار آسان است؛ هرچند محدودیت‌هایی در این رابطه وجود دارد.»
رئیس آکادمی اسکار درباره وضعیت سینمای ایران که ظاهرا با تصورات دیگری آمده بود. می‌گوید: «ایران صنعت فیلم شکوفایی دارد و همواره در حال فیلمسازی است. هرچند پخش و توزیع این فیلم‌ها لزوما در ایران انجام نمی‌گیرد، اما در سراسر اروپا و آسیا آنها موفق به کسب جایزه از جشنواره‌ها شده‌اند.»
اما «آنت بنینگ»، نیز درباره این سفر می‌گوید: «ما برای تبادل فرهنگی به ایران رفته بودیم و هیچ رابطه‌ای با مسائل و جهت‌گیری‌های سیاسی نداشتیم. ما تمامی نشست‌هایمان را در ایران با همتایانمان برگزار کردیم و طبق برنامه پیش رفتیم.»
ظاهرا بنینگ که یکی از بازیگران مطرح هالیوود محسوب می‌شود، تصور دیگری از بازیگری در ایران داشته است؛ چراکه می‌گوید: «یکی از افرادی که ما در نخستین نشستمان او را دیدیم، بازیگری بود که در تهران کلاس بازیگری داشت. من به او گفتم آیا می‌توانم از کلاس بازیگری شما دیدن کنم که او بسیار هیجان‌زده شد.
سفرمان به تهران به‌طرز باورنکردنی جالب بود. در ایران بازیگران در کلاس‌های بازیگری دقیقا همه کارهایی را که ما در اینجا انجام می‌دهیم تمرین می‌کنند. برای آنهایی که با سینمای معاصر ایران آشنا هستند، موضوع قابل توجه در آثار مطرح، هنر بازیگری و ناتورالیسم است.»
